**แต่เขาเป็นเนปเฮวสะเตียของฉัน

เขากัด

เขา...แม่งกัดฉัน!

ไม่ได้แรงจนเป็นแผล แต่ก็แรงพอที่ความเจ็บปวดจะแล่นปราดขึ้นมาจนขาวโพลน ปัดเป่าทุกความคิดไปจากหัว

ฉันกรีดร้อง เสียงนั้นก้ำกึ่งระหว่างความหวาดกลัวกับความรู้สึกบางอย่างที่แหลมคมจนทำลายล้าง...เกือบจะรู้สึกเหมือนเป็นความสุขสม

แผ่นหลังของฉันแอ่นโค้งขึ้นจากที่นอน เชือกส่งเสียงเอี๊ยดอ...